ติดกับดัก "กตัญญู" ส่งเงินให้ที่บ้านจนตัวเองไม่มีจะกิน : จิตแพทย์ชวนคุย
หลายคนถูกปลูกฝังให้ "กตัญญู" ต่อพ่อแม่ ด้วยการให้เงินที่บ้านจนหมดตัว โดยไม่คำนึงถึงสภาพความเป็นอยู่ของตัวเอง จนบางครั้งต้องอดมื้อกินมื้อ ลำบากยากเข็ญ แต่นี่คือความกตัญญูที่แท้จริงหรือไม่? ในมุมมองของจิตแพทย์ การให้เงินที่บ้านจนตัวเองเดือดร้อน ไม่ใช่ การกตัญญูที่แท้จริง
ติดกับดัก "กตัญญู" เสียเงินจนหมดตัว จริงหรือ?
หลายคนถูกปลูกฝังให้ "กตัญญู" ต่อพ่อแม่ ด้วยการให้เงินที่บ้านจนหมดตัว โดยไม่คำนึงถึงสภาพความเป็นอยู่ของตัวเอง จนบางครั้งต้องอดมื้อกินมื้อ ลำบากยากเข็ญ
แต่นี่คือความกตัญญูที่แท้จริงหรือไม่?
ในมุมมองของจิตแพทย์ การให้เงินที่บ้านจนตัวเองเดือดร้อน ไม่ใช่ การกตัญญูที่แท้จริง
ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น?
- การกตัญญู หมายถึง การรู้คุณ ตอบแทนพระคุณ และดูแลเอาใจใส่พ่อแม่
- แต่การดูแล ไม่ได้แปลว่าต้อง "เสียสละ" ตัวเองจนหมดตัว
- ลูกที่ดี ควรดูแลตัวเองให้ดี มีสุขภาพกาย สุขภาพใจที่สมบูรณ์
- เมื่อลูกมีชีวิตที่ดี ย่อมมีกำลังกาย กำลังใจ ที่จะดูแลพ่อแม่ได้อย่างเต็มที่และยั่งยืน
แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่า "ให้เงินเท่าไหร่ถึงจะพอดี"?
- ประเมินสถานะการเงินของตัวเอง ว่ามีรายได้เท่าไหร่ รายจ่ายเท่าไหร่
- เหลือเงินเก็บหรือไม่
- มีเงินเพียงพอสำหรับยามฉุกเฉินหรือไม่
- พูดคุยปรึกษากับพ่อแม่ ว่าท่านต้องการเงินจำนวนเท่าไหร่
- อธิบายให้ท่านเข้าใจ ว่าเรามีรายได้จำกัด
- ร่วมกันหาวิธีจัดการเงิน ให้เพียงพอสำหรับทุกคน
จำไว้ว่า
- การกตัญญู ไม่ได้วัดจากจำนวนเงินที่ให้
- แต่เป็นการแสดงความรัก ความห่วงใย ผ่านการกระทำ
- ลูกที่ดี คือคนที่ดูแลตัวเองและพ่อแม่ได้อย่างสมดุล
อย่าปล่อยให้ตัวเองติดกับดักความกตัญญูที่ผิดเพี้ยน
เพราะลูกที่มีความสุข ย่อมเป็นของขวัญที่ดีที่สุดสำหรับพ่อแม่
